Seria „Narracje Migrantów”

Seria filmowa „Narracje Migrantów” składa się z krótkich filmów dokumentalnych. Słowo „migrant” w tytule serii nie odnosi się jednak do statusu prawnego osób przedstawionych w filmach, a raczej do sposobu bycia, mentalności, doświadczenia życiowego ich bohaterek i bohaterów.

Są to osoby, które na różne sposoby i z różnym skutkiem szukają dla siebie miejsca w Polsce. Część z nich jest w Polsce tylko przejazdem, inni decydują się na dłuższy pobyt albo chcą się w Polsce osiedlić, niektórzy się tu urodzili. Ważne jest to, że narratoraki i narratorzy filmów mają coś szczególnego do powiedzenia o tym, jak czują się w Polsce i w jaki sposób ją postrzegają. Filmy pokazują Polskę oraz Polki i Polaków poprzez historie osób z doświadczeniem migracyjnym, które – mieszkając w Polsce – same ją współtworzą.

Filmy można obejrzeć przez pryzmat wypowiedzi wybitnego nigeryjskiego pisarza Chinua Achebe:

„Ludzie tworzą historie, które tworzą ludzi; albo raczej historie tworzą ludzi, którzy tworzą historie”
(People create stories create people; or rather stories create people create stories).

Szczegółówe opisy filmów w serii znajdują się poniżej.

Pokazy filmów

Materiały pomocnicze do filmów

O filmach

Opis: Bohaterka filmu, Hanh, pochodzi z Wietnamu. Przyjechała do Polski, mając 14 lat. Dołączyła do swoich rodziców oraz rodzeństwa, które urodziło się już w Polsce, a którego wcześniej nie znała. W filmie Hanh, która używa też polskiego imienia Hania, opowiada o swojej rodzinie, relacjach z rodzicami, siostrami i bratem, o tym, jak kształtowały się one z biegiem czasu. Mówi, z czym wiązała się dla niej przeprowadzka do Polski. Wraca wspomnieniami do początków swojego pobytu w Polsce, nie ukrywając trudnych doświadczeń. Jednocześnie poznajemy Hanh w obecnym momencie jej życia – bohaterka opowiada o studiach, dowiadujemy się o jej planach na przyszłość, celach zawodowych, jakie sobie wyznacza. Film może stanowić punkt wyjścia do dyskusji na temat relacji rodzinnych w kontekście migracji oraz kształtowania się tożsamości kulturowej osób z doświadczeniem migracji.

Opis: Film przedstawia historię Fatimy, pochodzącej z Czeczenii 16-letniej uczennicy jednego z warszawskich gimnazjów. Fatima opowiada o tym, jak postrzega siebie w środowisku szkolnym w Polsce. Mówi o obawach, które towarzyszyły jej przed pójściem do szkoły, o trudnościach w nauce, jakich doświadcza, ale i o nawiązanych przyjaźniach oraz o swych staraniach, by zbliżyć się do polskich i czeczeńskich rówieśników i rówieśnic. Film może stanowić punkt wyjścia do dyskusji na temat równego dostępu do edukacji dzieci z doświadczeniem migracyjnym w Polsce, rozumianego znacznie szerzej niż proces przyswajania wiedzy szkolnej.

Opis: Film z krytycznie, ale z wyraźną nadzieją, podejmuje temat integracji uchodźców i uchodźczyń z Czeczenii, budującymi swoje życie w Łomży, ze społecznością lokalną. Osoby te przybywają do Polski z bagażem trudnych doświadczeń i bogatą kulturą, z której nie chcą rezygnować. Jednocześnie potrzebują wsparcia lokalnej społeczności, zarówno w wymiarze emocjonalnym (ze względu na tęsknotę za własnym krajem, chęć stworzenia nowego życia w Polsce), jak i materialnym (ze względu na brak środków do życia). Jednak zmiany, wynikające z obecności nowych mieszkańców i mieszkanek Łomży oraz brak zrozumienia dla nowych sąsiadów, rodzi szereg problemów, a niekiedy wręcz otwarte konflikty, które dzielą społeczność lokalną na „naszych” i „obcych”. Film „Moje miasto Łomża” pobudza do dyskusji o tym, jak budować mosty międzyludzkie w kontekście różnorodności społecznej. Może stanowić punkt wyjścia do dyskusji na temat problemu dyskryminacji i islamofobii oraz tematyki uchodźstwa i polityki integracyjnej wobec migrantów i migrantek, uchodźców i uchodźczyń.

Opis: Jeżeli obywatel albo obywatelka Polski chce zawrzeć związek małżeński z cudzoziemką bądź cudzoziemcem w Polsce, czeka ich długotrwała procedura i trudne pytania zadawane przez urzędników i urzędniczki w celu potwierdzenia autentyczności związku. Jean i Beata czekali wyjątkowo długo zanim urzędy w Polsce w końcu ustaliły, że na prawdę się kochają. Mogli uczcić swój związek w gronie najbliższych i cieszyć się wspólnym życiem w Polsce bez barier formalnych dopiero pół roku po założeniu sobie obrączek w urzędzie stanu cywilnego. Film może stanowić punkt wyjścia do dyskusji na temat migracji, a także polityki migracyjnej i integracyjnej.

Opis: Kasia jest artystką, emanuje życzliwością, charyzmą i uśmiechem. Wychowuje dwójkę dzieci, które mają mieszane pochodzenie: ich ojciec pochodzi z Nigerii, a Kasia jest Polką. Dzieci jeszcze nie wiedzą, że w niektórych w Polsce ich wygląd może budzić zdziwienie, podejrzenie, a nawet dezaprobatę. Swoją siłę i pozytywną energię Kasia przeznacza nie tylko na pracę artystyczną, ale również na to, aby jej dzieci i dzieci innych ludzi rozumiały, że wszystkim należy się szacunek niezależnie od kraju pochodzenia, koloru skóry czy kultury. W filmie opowiada o tym, jak stara się stworzyć najlepsze warunki do wychowania szczęśliwych i pewnych siebie dzieci, które mogą uznać cały świat za swój dom. Film może stanowić punkt wyjścia do dyskusji na temat kwestii tolerancji, problematyki dyskryminacji oraz specyficznej sytuacji rodziny w kontekście migracji.

Opis: Aslan jest uchodźcą z Czeczenii. Mieszka w Polsce od 2004 roku. W latach 2010-2011 pracował jako asystent międzykulturowy w szkole w Coniewie (woj. mazowieckie), w której uczyła się znacząca liczba dzieci uchodźczych. W filmie Aslan omawia różne aspekty pracy asystenta międzykulturowego, która obejmowała m.in. wsparcie kadry pedagogicznej w nauczaniu (np. tłumaczenie z języka polskiego oraz języka czeczeńskiego lub rosyjskiego), pomoc uczniom i uczennicom czeczeńskim podczas lekcji poszczególnych przedmiotów, tłumaczenie przy okazji wywiadówek z rodzicami i opiekunami czeczeńskimi, pośredniczenie pomiędzy ośrodkiem dla uchodźców i szkołą, oraz prowadzenie zajęć z języka czeczeńskiego. Film może stanowić punkt wyjścia do dyskusji nt. równego dostępu do edukacji dzieci z doświadczeniem migracyjnym w Polsce, oraz o komunikacji międzykulturowej i problematyki uchodźstwa.

Opis: Film powstał w celu nagłośnienia rozwiązania, jakim jest abolicja – akcja regularyzacyjna prowadzona przez państwo, która na ściśle określonych zasadach pozwala na legalizację pobytu nieudokumentowanych migrantów i migrantek (zwanych potocznie nielegalnymi migrantami i migrantkami). W filmie występuje Oleksandra, która w momencie kręcenia filmu była członkinią Komitetu „Imigranci na rzecz Abolicji”. Komitet był nieformalną grupą zrzeszającą osoby zaangażowane społecznie, przedstawicieli i przedstawicielki organizacji pozarządowych, a także badaczy i badaczki, którzy i które przejmują się sytuacją nieudokumentowanych migrantów i migrantek w Polsce. W filmie Oleksandra tłumaczy m.in. z jakich powodów ludzie mogą stać się nieudokumentowanymi migrantami i migrantkami, i na czym polega abolicja. Film może stanowić punkt wyjścia do szerszej dyskusji na temat migracji w Polsce, a także polityki migracyjnej i integracyjnej.